Keşkesiz yaşamak Şiiri - Evrim Evrensel

KEŞKESİZ YAŞAMAK !

Beni kendine çekip çekip duruyorsun.
Bir sandalın limana çekilmesi gibi...
Ve ben hareketsiz,
Cansız gibi terketmişim,
Bırakmışım kendimi sana...
Son limanım mısın ?
Dinim imanım mısın... ?
Sen benim sonum musun !
Yoksa ben mi senin...
Varsın olsun;
Sen bende yenilen,
Ben sende yeniden varlaşır, bir'leşiriz
Dal, dal filiz, filiz !
Olgunluk bahçesinde...
Ağzının tadında,
Ağzımın tadında.
Yeme de yanında yat...
Amaan boş ver birazını da
Birazının da sat anasını...
Aç pelerinini, örtme.
Kapama perdelerini pencerenin,
Kaldırma çitlerini bahçenin,
Ayvanı, Narını sun.
Benle olsun,
Hadi benim İGS' em...
Yarına kalmasın,
Yarının ne sunacağı belirsiz,
Gidenin geri dönmez.
Yarının, bu gün gibi gelmez...
Ne; gözün bu gün gördüğünü görebilir,
Ne kulağın dinleyebilir bu günkü şarkıyı...
Ne de duyguların bu gün ki gibi debreşik...
Hiç bir yarının inan, şu an gibi olmaz.
Kucağına doluşur bir dolu keşkeler, keşkeler...
Keşkesizleştirsene her anını.
Kaldır kepenkleri,
Örtme perdeleri,
Açık kalsın pencerelerin,
Kolların açık, kucaklar sun,
Kucakla olancanla.
Kucaklaş iki canı bir canlaştırıp
Keşkesiz yaşamaya...
O durakta bekleme,
Beni keşkelerine ekleme...