Keşkeli Yaşam. Şiiri - Mehmet Tuncer

YALAN DESENDE,
YEMİNLER ETSENDE
KİTABI KURANA EL BASSANDA
BİLİYORUM
KEŞKESİZ VE PİŞMANLIKSIZ
GÜNÜN BİTMİYOR…
AKŞAM OLMUYOR
GECE GELMİYOR
BAŞINI HER YASTIĞA KOYDUĞUNDA
DÖRT BİR YANINI
KARABASANLAR BASIYOR
KEŞKE DİYORSUN KEŞKE…

O GÜN İŞTE
O GÜN…
BİR YASTIĞA BAŞ KOYDUĞUN
SEVİLDİĞİN.SEVDİĞİNİ SANDIĞIN
DELİCE SEVİŞTİĞİN
ADAMIN KOLLARINDAN SIYRILDIĞINDA
ARDINA BAKMADAN
KİM NE DER DİYE DÜŞÜNMEDEN
ÇEKİP GİDECEKTİN…

ÇOK DEĞİL
AMA ÜÇ GÜN
AMA BEŞ GÜN SONRA UNUTULURDU
SENİN YEDİĞİN HALT,
KİMSENİN UMURUNDA OLMAZDI…
AMA;
UĞRUNA KOPTUĞUN
SEVDİĞİNİ SANDIĞIN
O ADAM SURATINA VURURDU SENİN…
YAĞI ALINMIŞ ZEYTİN POSASI GİBİ
ATILIRDIN ÇOPLÜĞE…

VE SEN ,
BİR ZAMAN SONRA
TOPLUMUN ETİK DEĞERLERİNİ
ÇİĞNEYEN İHANET EDEN SEN..
KİM BİLİR NE HALE DÜŞERDİN
NASIL UTANIRDA KIZARIRDI YÜZÜNDE
GERİ DÖNÜLMEZ, ÇARES İZLİĞİNLE
KEŞKE DERDİN KEŞKE…