Keşkelerin Şiiri Şiiri - Dinmez Er

Kök saldı ayaklarım duraklarda
Halime bakıp, geçip gidiyor otobüsler
Martılar yardım çağırıyor çığlıklarla
Giysiler içinde çırılçıplağım acılar caba
Çok sevdiğin değil miydim bir zamanlar
Sabahları severken gecelere ram oldum
Olmadığın sabahlar duraklar işkence odası

Yaş kalmadı gözlerimde, boğazımda hıçkırık
Bütün silahlarımı aldın, kalelerimi yıktın
Duraklarda ağaç ettin bıraktın savunmasız
Halime bakıp gülenler, acıyanlara ne demeli
Bu kadar mı insanlıktan uzaksın vicdansız!
Ne yaprağım kaldı ne dalım, tarumarım
Ellerimdi onlar, kollarımdı, ayaklarım
Dokuz on otobüsüyle gel de gör halimi

Yazgımı değiştirmeye gücüm olsaydı keşke
Ürküten ıssız karanlık gecelerin birinde
Hançerini saplarken haince bağrıma
Bir veda öpücüğü olsun verseydin keşke
Hadi git keşkelerin arasındaki yerine
Bana keşkeli şiirler yazdırmasaydın keşke!

Dinmez ER / Çeşme / 2012. 06. 15 /