keşke, keşke sevseydin beni,
biz olmayı sen de isteseydin
gerçekten
Aşktan her bahsedildiğinde çevrilen o kestane gözlerin biraz daha baksaydı buraya, benden tarafa
ama bana mı bilmiyorum,
Bilemiyorum
belki dönen sadece güzel gözlerin değil dilin de olsaydı
ve konuşsaydık
ve anlaşsaydık
En azından uslu uslu otursaydık, yan yana
konuşmanı bile beklemezdim,
sadece seninle oturmanın sonsuz keyfini hissederdim
Belki sen de benimle
konuştuğun onca insan arasına sızmayı istedim hep, yapamadım
Onlar gibi olamadım, sıradanlaşamadım
seni de gözümde sıradanlaştıramadım
sana bakınca babamı hatırlıyorum
İnsan babasını sıradanlaştıramaz,
unutmak istese de unutamadının sebebi
insan özel olanı unutamaz
ve acı olanı, sancısı olanı
Ve sen benim yapamadığımı bile bile hep ilk sözü benden beklemeseydin
Ah, keşke beni ilk sözü söyleyecek kadar sevebilseldin
Kayıt Tarihi : 17.5.2022 07:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rüveyda Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/05/17/keskelerimden-seni-secmeler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!