Keşkelerim Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Köşe başında,
Sokağa çıkmamı bekler keşkelerim.
Dörtnala uçan bir arzunun,
Bin hevesin terkisindeyim...

Anılarımdan sayfalar çeviriyor rüzgarlar,
Ben kapağı açılmasın istiyorum.
Ne var, ne yok satır satır,
Ben yaşadım ben biliyorum.
Yaşayamadıklarımın etkisindeyim…

Lapa lapa kar yağıyorken dışarda,
Buzlar Sarıkamış, saçaklarda,
Herkes kendince bir yandan hayat kavgasında.
Bir kuş kartpostaldan çıkmış gibi ağzında bir mektup!
Penceresinde o özge yârin,
Var say ki; aşk-ı sevdâ servisindeyim...

Hep ciddiye aldım hayatı!
Hep kurallara takılı kaldım.
El, sıcaktan soğuğa sürmezken elini,
Ben başı kabak,
Ben çırılçıplak,
Yalınayaklığımın ötesindeyim…

Hele bir farkına varayım düşlerimde keyfin!
Tadını alayım aldığım nefesin.
Sevdalardan yana şanssızlığımı hele bir es geçelim.
Köşe başında sokağa çıkmamı bekliyor,
Kapıp götürmeden beni keşkelerim! ? …

15.12.2008 / ANTALYA