Keşkelerim... Şiiri - İzzettin Coşkun

Keşke bir keşke kadar yakın olsaydın
Son bir noktalık hayatta korktuğum.
Keşke keşkelerim,
keşkeler kadar imkânliğa kölelik etmeselerdi.
Oysa keşkelerle büyütüldüm
Öyle uzaklardan bakınırken
Keşkelerdi beni emziren.

Keşke keşkeler kadar yabancı Olmasaydın
Bu utanmışlığa bu hüzünmüşlüğe..
Artık keskeler eseriyim
Keskelerin oldum diyecek kadar oldum.
Ve her cümleme keşke diye başlıyor oldum....
Ne zaman gözlerim ağlama moduna girse
Bir tırnak işaretine bağlanır
Seni sevdiğimi keskelerime
Bazen ağlamak geçiyor aklımdan
Keskeler kadar uzak hıckırıklar perdelenir

Uysa yalnızca senin varlığındı gerçeklerim
Bir gülüşünü yazamayışım kadar imkânsız
İşte buydu keşkelerim.
Bir sevinçti gözlerime sağanak
Bu vücudumun titreyişi tek kekeme de tanımlayan
Seni sonuna kadar anımsamak olur keşkelerim.
İşte kuramadığım cümlelerin sahip çıkmadığım hislerin
Ve keşkesi oldum keşke diye kurduğum hikayelerime...