Keşkelerim Şiiri - Suzi Ayyıldız

Hayatımda ne çok keşkelerim varmış. Ne çok şeyi kavanoza koyup kaldırmışım.
Mesela gülmeyi, özgürce gülmeyi.
Sevdiğim ne çok şeyi ertelemişim, meğerse,
Yağmurda sırılsıklam  olana kadar, usul, usul yürümeyi.
En çok ertelediğim bir şey varki en sevdiğim.
Çimlerin üzerine yatıp bulutları seyre dalıp, rüzgarın sesi eşliğinde hayaller kurmayı.
Bazen usulca, bazen fırtınaları kopararak.
Bir de yağmurdan sonra hani kokarya toprak cennet gibi işte onu özlemişim
Tozlu raflarımda en çok sevdiğim şeylerden biri de bu.
Hayatımda ne çok ertelenmişliklerim varmış
Her şeyi ertelediğim  gibi , sevmeyi, sevilmeyi, en çokta sevildiğini bilmeyi saklamışım kovanozlarda
Şimdi görüyorumda belkide hayatımda hiç sevilmemişim .
Belkide hep sevmişim tek başıma.
Bir baktım en kuytu köşeyede kalbimi saklamışım, kimseler görmesin diye. Yada sevmesin diye kim bilir.
Canımı yakan ne varsa saklamışım o raflara.
Unutmak istediklerim, yapmak isteyip yapamadıklarım, hep ertelediklerim. Şöyle bir bakımda ne çok tozlu raf varmış hayatımda
Otozlu raflarda en çok hüzünlerimi buldum, ardından göz yaşlarımı, hayallerimi, umutlarımı, birde hüzün kokan hayatımı.
  Bundan sonra o raflar kalmayacak hayatımın hiç bir anında
Dönüp baktığımda, keşkelerim iyikilerimden çok çıkmayacak hiç bir zaman .
O raflarda bundan sonra sadece güzel şeyleri saklayacağım kavonozlarda hayatıma dair ne varsa ....
Suzi