Keşkeler Şiiri Şiiri - Mehmet Erkam Tokgöz

Keşke demesem keşke
hiç mahal vermese hayat
çiçekler kurumasa,çocuklar ölmese,kurşun üretilmese mesela
keşke
bu rüzgar bir nisan akşamının çocuğudur ve alnıma değmek için doğdu
bu yağmur bir nisan yağmurudur ve kibrimi eritmek için yağdı
bu yağmur bir kez yağdı,ben kaç kez ıslandım
saymadım
rüzgar alnıma kaç kez değdi,saymadım
keşke tutabilseydim hepinizin elini
keşke silebilseydim gözyaşlarınızı
harami gecelerde sarılabilseydim hepinize
sen yaşımı silmesen de olurdu

çemberler çizildi duvarlar örüldü şariane
yaşlar döküldü gözlerden,uykular zehirlendi sahur sonrası
bu rüzgar,bu yağmur,çemberler ve bu duvar bahane
istemedin besbelli
keşkelerim birikti içime sığmaz oldu
acılarım birikti içime sığmaz oldu
ekmek parası için kurşunlar döküldü fabrikalarda
namluların ucu insanlara döndü
namluların ucunda ekmek parası
tüm kurşunları alabilseydim keşke
hepinizin yerine ben ölebilseydim keşke
ansızın bir sahile vursaydı bedenim gazzede
ne ellerinizi tutabildim,ne gözyaşlarınızı görebildim
ama,ama her şeye rağmen hepimizin dudaklarında aynı şarkı
aynı günün sonunda,aynı gökyüzünün altında
bağırsak arşa insan olduğumuzu
hepimiz bir namluya sürülsek ve birbirimizin yerine ölsek
çocuklar ölmese,aynı şarkıyı söylesek
keşke demesek hiç
hiç ölmesek,öleceksek de ben ölsem yerinize
çok isterdim,
hepinizden özür dilerim.