Keşkeler Kaybolur Şiiri - Şule Aydemir

Yitip gittim gene oralarda bir yerlerde
Beni bulan gören var mı?
Böyle güzel, böyle doyumsuz yaşarken
Böyle dibe inip çıkamamak var mı!
Bir zamanlar demek istemiyorum
Hala olmakta o zamanlar
Ben o hep iç geçirip olmak istediğim
Bir zamanlarda yaşamak
Daim olmak istemelerindeyim.
Her daim olmak varken,
Bilinmez nedendir ağrısı
karnımda...
Nedendir bilinmez yürek acısı,
gözbebeğinde bağrımın...
Nedendir bilinmez,
İstediklerim de olamadıklarım
Tebessümde ki gülümsememin dudak kenarında.
Bazen hani bir -ahh getirirsin maziden
Ve yine yüreğin burulur
Ellerin delicesine titrer
Dersin -ah keşkeeee! ! ! !
Keşkeler büyür büyür
Sarar seni koynuna
Dip kuyu kör
Dip kuyu sağırdır artık
Kapatırsın gözlerini deli bir hızla
Bu gözyaşlari, sessiz isaynın haykırmasıdır o an
Duymazsin onun çığlığından başka
Yitip gidersin umarsızca
Sadece dilersin
Nice iyi huzurlu günlere
Keşkesiz günlere
Adımların garipleşir
Dizlerin titrer
Ve sen yürürsün gene keşkesiz günlere
Bilmek istersin gelecek ne karadar karanlık
Bilmek istedeğin kollarını açmış seni bekleyenlerdir
Hasretle....

Ve sen yaşadığına minnattar ilerlediginde
Keşkeler o zaman kaybolur beyninde...