Keşkeler im Yoktu Benim

Ah demeyi sevmedim
Neden hep ahlar çektim
Keşkeler im yoktu benim
Şimdi ise keşkeler de boğuldum
Yalnızlığı sevmezdim, müptelasıyım
Sevgiyi harcamazdım, şimdi arar oldum
Bir cümlede yıkıldım
Huzur benden uzak ,hayat bize tuzak oldu
Yaşarken yıllara acımı kattım,
Yoğurdukça çoğaldı taşıyamadım
Bunca yılın yükünü
Ağlamak boşa,gülmekse tesadüfe kaldı
Çıkamadım çırpındıkça hayat çemberinde
Başım döndü durduramadım
Öksüz bir yavru gibi ağlamaklı
Kuyruğu kopmuş uçurtma misali savruldum
Yılarım üzgün geçmiş, yüzler solgun.
Yakınlarım nankör. yüreğim nankör
Dünya dönüyor ,bana neşe vermiyor
Ah demeyi sevmedim
Keşkeler im yoktu benim