Keşkeler!. Şiiri - Seyfet Bozçalı

Yüce dağ başının karı erirken,
Doğan güneş yamaçlara vururken,
Eriyen kar toprağa can verirken,
Mutlu olup hayallere dalarım...

Kötü kelam hiç kimseyi avutmaz,
Yanan kalbe buz koysan da soğutmaz.
Gülen yüzde efkarını dağıtmaz,
Boşa geçen günlerime ağlarım...

Öyle söz söyle ki tutulsun sözün,
Kızarmasın toplum içinde yüzün.
Sana saygı duysun oğulun kızın,
Maziyi özleyip, her dem anarım...

BOZÇALI der bundan sonra ne derim?
Sırları sırtıma yükler giderim,
Kaderde ne varsa onu görürüm,
Boşa geçen zamanıma yanarım...