Keşkeler Şiiri - Ayşe Metin

Doğrular çıkıyor ağzımdan
Yalan cümleler akıtan dudaklarım
İlk kez doğruları söylüyor korkmadan
Bir aşk daha bitti bir bir eksildi hayatımın arkadaşları
Yine yalnızım ama başa çıkabiliyorum hem de ağlamadan
Gökyüzü dostum benim
Gece baktığım karanlık tualde parlayan yıldızlar bana ilham
Artık acıyı bile hissetmez oldu kalbim
Soğukluğumu eskisinden daha çok sevmeye başladım bu aralar
İhanetleri önemsemiyorum izleri tutmuyor artık bedenim
Gözlerim..
Bu savaşta bir tek ona yenildim
En son baktığımda kızarmışlardı, eskisi gibi parlamıyorlardı
Hani halimi anlatacak cümle bulamıyorum ya ben
Gözlerim kuramadığım cümlelerimin yankısı
Gözlerde biten aşk yürekte yaşamaz ya
Ela gözlerimde kalmadı aşk kırıntısı
Şimdi ne her şeyim ne de hiçbir şeyim
Sustuğum haykırışlarım
Gizlice ağladığım noktada kendimi saklarım
Değiştiğimi sanırım ama hep yanılırım
Bana neyin yardımı olur bu saatten sonra
Her uzattığım elde ben kaldım yarım
Aldığım ilaçlar mı merhem olur yaralarıma
Yeni yüzler tanımakla dolmaz boşluklarım?
Uyuştu her yanım başım patlayan kazan
Akıttım kanlarımı temizledim kendimi palavralardan
Artık yok sinirlenme anladım boşaymış isyan
Yine yaşadım bir şeyler en derininden
Yine öldüm tekrar doğdum en sefilinden
Ben bitirdim çok geç olmadan ve sana bile söylemeden…
Gizlice başladığımız ilişki sessizce bitmedi biliyorum
Ben kendimi öldürdüm azad ettim seni
Sen kurtul bu çelişkiden
Tek seçeneğin kaldı şimdi koş ona ben hayatına nasıl girdiysem öyle ayrılıyorum…
Sessizce..
Tek kelime etmeden…
Bu oyundan çıkıyorum..
Elimde düş kırıklarım
Yollarda savrulan umutlarım
Hani dedin ya sen bana bi kalpsizsin
Ben kalbimi gerçek insana saklıyorum
Yaş akıtmadım, dön diye asla yalvarmadım
Sessizce vedalaştım seninle kendi yolumu aldım
Şimdi diyeceksin belki yazık sana küçük göreceksin aklımı ukalaca
Ama şunu asla unutma
Ben bu aşkı sadece kendim için yaşadım..
Ve kendim için bitirdim…
Yalnızca kendi yanlışlarım için ağladım…
Sen insanların medet umduğu sahtekar
Unutma kendini idrak edecek yaştasın
Gerçek yüzünü göster artık maskeni çıkar
Ben de bir ateştim önceden bitmezdi yangınım
Yüzümü güldürecek tek şeydi ela, ıslak, donuk bakışlar
Basardım küfürü kafam estiğinde umrumda sanki dünya veryansın
Takar mıyım artık etraf dolu iki yüzlü paçavralar
Sense dikkate al sözlerimi düşün taşın
İnsanın hiç unutamadığı gerçekler var
Unutamadıkların kötü şeylerse gözlerin varsın ağlasın
İyiliklerini ise bırak kalbimde onlar sonsuza dek yaşasın…
Daha bu yaşta sarhoş bir ayyaşsın bırak artık ruhun yalvarsın
Cildin ve ruhun aynı biçimde kabuk bağlamışlar, iyileşmeyi unutmaya ve duyarsızlığa oturtmuşlar
Her ne durumda olursan ol terbiyeni takın
Zift uykusuna dalmış örtülerin altında birbirine kenetlenmiş vücutlar
Bunlar Sana gerçek aşkı anlatsın
Yazamam artık son satırlarım bunlar
Senin yapacağın tek şey atacağın uygun adım
Çürüdü benim bedenim kokar kalbim iltihaplı parmaklar
Bu sana yapabileceğim en son yardım
Beni bekler artık cehennemde bir sonbahar
Ama sen dön yanlış yolundan geç olmadan
Işıkların daha kararmadan…
Yoksa bekler seni geri dönülmez sonlar…
Daha hayata yeni başladım derken
Yakana yapışır pişmanlıklar…