Keşke yine çocuk olsam,
Çıksam sokağa, akşama kadar koşsam
Hoplasam zıplasam, ama hiç yorulmasam
Annem çağırsa duymasam
Kızsa, bağırsa aldırmasam
Söylenen nasihatlere hiç kulak asmasam
Sokağın her köşesini tanısam
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Tebrikler...
Okuyup da,
'âhhh keşke!' demeyen
bu şiiri okumamıştır zannımızca:)
.
Neler neler vermezdik ki...keşkeee
Çok güzeldi...çocukluk günlerimize gittik bir nebze de olsa
Kutluyorum bu güzel şiiri ve yürek sesinizi...nicelerine
Sevgilerimle
Ne güzel olurdu keşke çocuk kalsam... Ekmek elden, su gölden, anne baba elden gitmeden, zaman beni yakıp külüm dumanım savrulıp girmeden, ne güzel olurdu çocuk kalsam. Yüreğim harman yeri, ellerim yakalasa gökleri, kulağıma umut şarkıları söylese zaman denilen güzel peri, kurcalasam dursam çevremde dibi köşeleri.... Kutluyorum. Çocuk, gözleri umut dolu boncuk boncuk. ++
'Keşke çocuk olsam ...Gelecekten korkmasam, yarınlar için umut olsam .'
Ne güzel olurdu da... Ama , ben de kendi çocukluğumu isterdim. Sizin gibi...
Şimdilerde çocuklar savaşların , acıların , göçlerin içinde büyümeye çalışıyorlar. Hatta çocuk olmadan erkenden büyüyorlar. Eğitim hakları bile gasp ediliyor. Her gün bi yerlerde, biz büyüklerin günahını canlarıyla ödüyorlar.
İşte tam bu zamanda çocuk olmak ister miydim diye düşünmeden edemiyorum.
Bizler ne şanslı çocuklarmışız. Şiiri okurken çocukluğum gelip yanı başıma oturdu. Her dize bana gülümsedi.Anamın şefkatini , ninemin nazımı çekişini , babamın, kollayıp gözetişini anımsadım.İçim sıcacık oldu.
Keşke dedim ,çocuklar çocukluklarını doya doya yaşasalar.Biriktirdikleri anılar, onların yüreğini de ısıtsa..
Kutluyorum kaleminizi . Yolunuz açık olsun. Sevgimle.
Hayat yorgunu bir şairin bunlara 'çocuk olarak kalmakla' çözüm araken 'hayata kafa tutuşu'....
Yaptıklarımızdan pek de sorumlu tutulmadığımız..... sorumluluklarımızın olmadığı.... En büyük yorgunluğun 'oynamaktan' kaynaklandığı...... uykuların bile ara veremediği oyunlarımızın bizi bir taraftan hayata hazırladığını hiç anlamadığımız....... herkesin özlem olan ^O MEŞUM ÇOCUKLUK'!.......
Hepimiz çok iyi biliyoruz ki yaşlar bile bir üste yakın 'buçukla' söylenir o yıllarda..... Hemen büyüme isteğinin göstergesi olarak...... Ve yine biliyoruz ki tüm yaşamımızdaki en kısa dönemdir çocukluk...ama en çok hatırlanan......
İçinde kedine özgü çelişkileri de yaşatan çocukluk her zaman büyüklerin gerçeklerden içleri acıdığında kaçmak istedikleri tek dönemdir..... O dönemde yaşanan bütün olumsuzluklar bile gülümsenerek anlatılırken......
Hayatın devinimi, bugünlerin de ilerde böyle anlatılabileceğini söylüyor bana...... Aynı özlemle......
Çocukluğu anlatılırken başı başına 'hayat felsefesi'nin yapıldığı bu çok güzel şiiri ve sizi kutlarım Sayın Zeynep Eliçora...... Saygılarımla.....
Ahh... KEŞKE BEN DE... diyesim geldi şiiri okurken.Oysa o zamanlar: Ahh... bir büyüsem derdik... Hiç olmazsa bilincinde olmazdık içinde yaşanılan zor günlerin.
Yeni çocukluktan çıkmış bir genç olmaya da razı olurdum. Hiç olmazsa sadece ergenlik sivilcelerim olurdu tek derdim...
Kutluyorum bu harika yürek sesinizi, sevgimle...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta