Keşke Tanımasaydım Seni

Kristal saflığındaydı yüreğim seni tanımadan öce
Ağzımdan şarkı,yüzümden tebessüm eksik olmazdı
Seni tanımadan önce,gözlerim ağlamayı bilmezdi
En tiz sesiyle çığlıklar atmazdı yüreğim
Karanlık çökmezdi hayallerime
Kollarım boşluğu sarmazdı,seni tanımadan önce
Keşke,keşke tanımasaydım seni…

Şiirlerim mutluluk adınaydı hep,hiç susmazdı
Seni tanımdan önce gezdiğim sahil rahatlatırdı beni
Hayat turuna çıkan gemilerim,alabora olmazdı
Martılar ağlamazdı halime,
Hıçkırıklara boğulmazdı bulutlar
Ardıma bakmadan yürürdüm karanlıkta
Sessizlik korkutmazdı beni,geceler ağlatmazdı
Ölümü düşünmezdim hiç,
Saatin tik tak sesleri bitirmezdi ömrümü dirhem,dirhem
Lugatımda “keşke” kelimesi yoktu
Şimdi her şey aksine,kader yeni bir öykü yazıyor
Ömrüm gözlerimden damla,damla dökülüyor toprağa
Dilimden dökülen şarkılar acı kusuyor şimdi
Sanki,sanki kime baksam halime acıyor
Keşke,keşke tanımasaydım seni…

Hangi sahile gitsem gece yarıları,
Yakamoz toplayıp neyi varsa,kaçıyor
Oysa; karanlık gecelerde pusulamdı benim yıldızlar
Şimdi öylesine istiyorum ki ölmeyi
Dilimden hep lanet savuruyorum etrafıma
Gözlerim nereye baksa,kırmızı bir perde çekiliyor önüne
Yüreğim mülteci yangınlarda şimdi
Aklımı firara verdin,umutlarım fırtınalarda kaldı
Seni tanıdığım gün diktirmiş Azrail kefenimi
Dedim ya ulan! ! !
Keşke,keşke tanımasaydım seni….