Keşke Seni Yazmasam...

Mazi... Derin bir deniz... Bırakmaz hiç peşimi...
Bırakmaz, bırakamaz... Deniz benim içimde...
Hayalim sanki çizer, bulutlara resmini...
Bulutlar, bilemez ki... Resmin benim içimde...

Keşke seni yazmasam... Seni yazmasam keşke!
Başlarken niyetim başka! Mısram sana dönüyor.
Keşke “sen” düşlemesem, sana yanmasam keşke.
Lakin nasıl oluyorsa, fikrim sana dönüyor...

İnsan ne kadar aciz... Kalbine sözü geçmez.
Sonra da durup durup “Hayat benim” demez mi?
İşte hatıran bende, sözüm beş para etmez!
“Çık zihnimden” desem, sabah geri dönmez mi?

Yok, şimdi anlıyorum. Benim olan bir şey yok!
Benim “benim” sandığım, bir gün benden alındı.
Hayat denen şu oyuna, beş kuruşluk dahlim yok...
Öyle ki, Ahmet bile, oyunda figürandı...