Ölüm değilse bizi ayıran,
Neydi bu acelen ey hain ?
Bak ,silindi gitti ayak izlerin,
Sahi, sen, öyle nasıl gittin?
Yıllar geçti ,hiç unutmadım.
Sen,ilk aldanışım,ilk yanılgım..
İlk aşkım,ilk sevdiğim ilk yenilgim..
İlk kavgam ,ilk kaybedişim...
Sen sırayı değiştirdin ya ,
Hayatın atacağı o ilk tokatı attın ya,
Dev, çatlamış bir akvaryumda
Balık gibi,
Kocaman gökyüzünde kaybolan
Tek yıldız gibi
Sen beni sütten kesilmiş bebek gibi
Aşsız bıraktın ya,
Keşke bizi ölüm ayırsaydı diyorum .
Yokluğum pek çok yaramış sahiden
Çabuk kalkmışsın düştüğün yerden
Elinde başka bir el,
Öpüp kokladığın onun çocuğu,
Ve sen ,
saçları ,yüreğinden dökülenden fazla
Gözleri başkasının gözleri gibi yaban,
Hayallerimin üstünü kefenle kapatan
Hatırla çocuktuk biz sevgiliyken
Ama çakılıydı zihnimize bizle ilgili herşey,
Aklım almıyor,nasıl bir borandı o , nasıl?
Sen göz göre göre ,beni yok sayıp,
Doğum günleri ,yıl dönümlerimizi yasa boğan,
Dünyamı pembeye değil karaya boyayan
Benim ilk hayal kırıklığım ,ilk aldanışım
Dünyaya kafa tutup da bir sana sessiz kalışım
Gerçekten sen miydin?
Ve ben miydim Haşa taptığın?
Keşke diyorum,keşke ölüm olsaydı bizi ayıran!
Seni böyle hatırlamasaydım....
İrem Aslan
Kayıt Tarihi : 23.2.2019 03:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!