Keşke Olmasın Hayatımızda

Mum ışığına benzemesin aşkımız
Zamanla o mum eriyip ışığı söndürmesin
Zaman ayırmasın istiyorum bizi
Yapmasın bu kalleşliği bize

Gece yarısıydı, kör karanlıkta seni düşünüyordum
Ve sonra bir mum yaktım kör karanlığa inat
Onun ışığında düşünmeye başladım senin güzelliğini
Seni hayal ettim gözlerimde, yanımda
Ve seninde bildiğin kalbimin ta ortasında

Seni kalbimin en korunaklı yerinde sakladım
Tam ortasında…
Dört tarafı çelik duvarlarla çevriliydi
Sevgi duvarlarıyla,

Bu yüzden olsa gerek hiç keşke demedim
Hiç o kelimenin yanına senin adını koyup söylemedim
Keşke demek ümit etmekti çünkü
Ben seni hiç ümit etmedim, sen zaten benimdin

Biliyordum nereye gidersen git bana döneceğini
İkimiz elmanın iki yarısıydık
Ne sen bensiz, ne ben sensiz yapabilirdim
Ve sevgilim öyle de oldu

Bir gün beni bırakıp gittiğinde
Arkandan yine keşkeli bir cümle kurmadım
Oturup seni düşündükçe gecelerce ağlamaktansa
Resmine bakıp geleceğin günü bekledim

Yaradan istememiş bizim ayrılmamızı işte
Birlikte yazmış bizim alın yazımızı
Bunu istediğinden gayrisi yalan, biliyordum bunu
İkimizin de kapatmış kalp kapısını, kimseyi almayalım diye

Ve sevgilim sen gittiğin günün senesinde döndün
Tekrar bana döndün hiç gitmemiş gibi
Kerem’le Aslı’nın aşkına inat beni sevdin
Tıpkı benim seni ölesiye sevdiğim gibi
Hoş geldin melek yüzlüm, hoş geldin sevgilim.