Keşke Köylü Kızı Kezban Olsaydın...

Susun dağlar susun!
Sesime yankı yapmayın,
Görmediniz, benim için ötmediniz kuşlar.
Dalından elma almadım,
Üzerine kalp kazmadım ağaçlar
Kaçıyorum, saklanıyorum, görmek istemiyorum artık.
Yüzsüzlüğünü, kahpeliğini affetmiyorum...
Affetmediğim; sadece insanlığını kaybetmiş süslü bir ölü,
Ruhunu istiyorum.
Adımın geçtiği gönlünün suçsuz olduğunu biliyorum.
Ölü bir bedendeki ruhunda faydasızlığını anlıyorum ya...
Keşke köylü kızı hızmalı kezban olsaydın
Olsaydın da; güzelliğin,entelliğinde ellere kalsaydı.
Artık keşkeler ümit dahi vermiyor
Tutunduğum dallar da teker teker kopuyor.
Kocaman aşkımın gülleride soluyor.
Öyle bir son bıraktın ki;
Gidişin dönüşüne küsmüş,
Bencilliğini övmüş,
Bana da eyvallah demek kaldı...