Keşke imkansız olsa Şiiri - Muhittin Sönmez

Vakit çok geç
Güneşsiz bir sabaha doğru yürüyorum
Omuzlarımda bir yorgunluk hırkası
Ellerim boş ve soğuk
Vakit çok geç
Buğulu rüzgarlar esiyor başımda
Keşke imkansız olsa
Bu yalnızlığın umudu
Umuda kapıldığım gözler
Ve hayallerimi yüklediğim tunç mevsimi
Gözlerimden hatıraların tatlı tebessümü
Ve siyah korkusu geçerken
Titriyorum
Senden kalmış renkleri ve sıcak buseyi
Hala ilk gün ki gibi saklıyorum
Keşke imkansız olsa
Tekrar duya bilsem o sesi
İmkansızlığa razıyım
En tatlı mübahım
Dönebilsem geri
Keşke imkansız olsa
Bu bendeki yalnızlık
Keşke imkansız olsa
Ama vakit çok geç