Keşke Hep Çocuk Kalsaydım

Bana,
Küçükken anlatmadılar hayatı,
Söylemediler bana,
Yaşamak için,
Ayaklarım üzerinde durmak için,
Cambazlık yapmam gerektiğini…
Ben küçücük yüreğimle,
Bir an önce büyümek isterken,
Çıktığım şu hayat yolunda,
Her virajda bir durak,
Her durakta bir engel,
Ve her engelde,
Bir darbe olduğunu,
Öğretmediler…
Sendeleyip düşeceksin,
Bazen yıkılacaksın,
Ya kalkacak,
Kaldığın yerden devam edeceksin,
Ya da her yıkılışta,
Gün be gün kopacaksın hayattan,
Demediler…
Bana,
Küçükken anlatmadılar,
Hayatın bu kadar zor olduğunu…

Bana,
Küçükken anlatmadılar insanları,
Söylemediler bana,
Herkesi kendim gibi zannetmememi,
Beş parmağın beşinin bir olmadığını,
Ve herkese güvenilmeyeceğini…
İnsanların çiğ süt emdiğini,
İhanetin insanlar için var olduğunu,
Dünyada yaratılıştan beri,
Yalanların,
Dolanların olduğunu,
Öğretmediler…
Kandırmalar içinde yaşayacaksın,
Her şeyi gerçek sanma,
Ne sahte yüzler,
Ne riyakâr gözler,
Tanıyacaksın,
Ve tanıdıkça,
Ya sen de onlar gibi olacaksın,
Ya da insan olduğundan utanacaksın,
Demediler…
Bana,
Küçükken anlatmadılar,
Bu dünyada ne insanlar olduğunu…

Bana,
Küçükken anlatmadılar aşkı,
Söylemediler bana,
Aşkın mutluluk getirmeyeceğini,
Düştüğüm her aşkta,
Yüreğimde yepyeni bir yara açılacağını,
Her yarada dayanılmaz bir sızı,
Ve her sızıda, canımdan bezeceğimi,
Öğretmediler…
Her aşkta,
Hasretlerin dağlar kadar olacak,
Yüreğin yangın yerine dönecek özlemlerinden,
Ve de en önemlisi,
Aşkın bir adı da ihanettir,
Her aşk da,
Ne ihanetler tanıyacaksın,
Ne aldanmalar göreceksin,
Sevdiğin için,
Taptığın için,
Ne büyük pişmanlıklar duyacaksın,
Yine tek kalacak ve yıkılacaksın,
Demediler…
Bana,
Küçükken anlatmadılar,
Aşkın aslında iki kişilik bir yalnızlık olduğunu…

Bana,
Küçükken büyümeyi öğretmediler,
Büyüdükçe acılarında seninle boy verecek,
Demediler…
Keşke hep çocuk kalsaydım…

Ekim 2006 / Adana