Kırk kalıp sabunla yıkasalar seni
Aslını değiştirmen olanaksız
Çok yükseklerde görsende kendini
Bir nokta kadar büyümen imkansız
Zaman aşımına uğradın artık
Sana hislerimiz anlamsız
Düşün ki kaç kalp sana kırık
Bir yerlerde ölmüşsün zamansız
Şimdi kaybetmenin acısı içinde
Sağa sola saldıran Don Kişot
Çek git arkana bakma bile
Bırakmana gerek yok ufak bir not
Sen yıllar önce kaybettin değerini
Yok bizim dünyamızda yerin
Hiç çekemeyiz kaprislerini
Git yanına bize seçtiklerinin
Ona buna bağırıp naralar atma
Senden korkanmı var sanıyorsun
Git insanları bırak rahatına
Çıkayım derken sürekli batıyorsun
Yaaa... sen kendini ne sanıyorsun
Gittiğin yerden neden döndünki
Bizi huzursuz mutsuz ediyorsun
Uzun lafın kısası sevmiyoruz seni
İrdeleyip durduğun bizim hayatımız
Kendi hayatın balçık çamuru
Aslında yok birbirimizden farkımız
Hepimiz aynı Ana Babanın tohumu
Nasılki yıllardır değerimiz yoktu
Şimdi seninde olmadığı apaçık
Bedeninin her hücresi riya dolu
Çek git birilerini etmeden deli....
Kayıt Tarihi : 15.6.2013 18:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!