Keşke Gelmese İdin Şiiri - Adem Gökmen

Daracık pencereden bakarken gözlerine,
Ellerim değmiyordu,uzanan ellerine,
Keşke gelmese idin bu ziyaret gününe,
Hayalinle avunup,resminle yatıyordum,
Gönlümü işte böyle,böyle avutuyordum.

Resminde gülüyordun,boynu bükük değildin,
Bıraktığım gibiydin,böyle dökük değildin,
Cana can katıyordun,inan çökük değildin,
Seni bıraktığım gibi,öyle hatırlıyordum,
Gönlümü işte böyle,böyle avutuyordum.

Çalacaktım kapını,ansızın çalacaktım,
Ayrılık yoktu artık,hep senle kalacaktım,
Bu derdime çareyi ben senle bulacaktım,
Bu günler çabuk geçer,çabuk geçer diyordum,
Gönlümü işte böyle,böyle avutuyordum.

Seni böyle gördüm ya,bende tükendim,bittim,
Artık yarına olan umudumu kaybettim,
Cesedim burda ama,bilsen nereye gittim,
Seni dışarda dimdik,bekliyor biliyordum,
Gönlümü işte böyle,böyle avutuyordum.

Hürriyetime değil,sana kahroldum sana,
Şimdi müebbet değil,idam bile hiç bana,
Meğer sende benimle girmişsin be zindana,
Ben seni gününü gün ediyor diyordum,
Gönlümü işte böyle,böyle avutuyordum.