KEŞKE…
Hadi her şeyi bir kenara bırak….bir mum yak ve içiyorsan bir sigara…kapat gözlerini ve bütün “keşke”lerinle yüzleş bugün…
Hayatın sana küstüğü anları düşün ve onlara neden olan “keşke”lerini… hadi yüzleş… yüzleş ki; her “keşke”yi bir “iyi ki” ile sıvayabilesin. yüzleş ki yarın “ben bugün yeniden doğdum” diyebilesin.
Yaşamın senden çaldıklarını…senin ondan aldıklarını…her şeyden öte yaşadıklarını düşün…her “keşke”nin yerine bir “iyi ki” koy yaşadığın anlara ve anları böl yıllara… hadi “keşke”lerini say, senin için yüzlerce “keşke”nin karşına bir “iyi ki” koy, yaşanan anlara inat...hadi tart… ve düşün hangisi ağır diye… … …
Ne çok şey almıştır zaman ve ne çok şeyi tüketmiştir farkına varmadan.insan en çok kaybettiği değerler için ağlar ve en çok yitik zamanlarda bıraktığımız “keşke”leri yaşarız ömrümüzde. ne çoktur dilimizdeki yeri,ne çok anlam saklarız bu tek kelimede,ne büyük bir sırdır yüreğimizde son nefese kadar taşımamız gereken. peki ya “iyi ki” saklamak zorunda olmadığımız en karanlık gecede bile bize ışık olan, herkesle paylaştığımız kaç tane “iyi ki” var hayatımızda.
Sen her gece mumlar yakarsın ve ağlarsın en saf yanınla…ama ”keşke”ler yapışır yakana. bir tünel olmalıdır hayatın karanlığında, ışığa uzanan bir dehliz…ne kadar yakındır oysa beklenen ışık, görürsün, ama yaklaştıkça kaybolur hayatındaki “keşke”lerin gölgesinde. bütün renkler yitirir anlamını, bütün anlamlar kaybolur… kendini en mutlu hissettiğin anda bile bir “keşke” çıkar karşına, seni umutsuzluğa sürükleyen.
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
