Keşke Demeyeceğim İşte Şiiri - Eylül Gök ...

Şu kırılgan, hassas, delişmen
Üç yaşında bir çocuk olan yüreğimi
Bir cami avlusuna bırakasım var bu gece...
Ama korkuyorum
Ya kimse almazsa evine?
Kalıverir ortalarda, korkup ağlarsa ya yine...
Üstelik hava soğuk, gece karanlık
Kaldırımlar ıslanmış
Kaderime döktüğüm göz yaşlarım ile.

Ya densiz biri çıkar da karşısına
Oyuncak niyetine, hoyratça hırpalarsa.
Kim bilir
Belki de bozuk para sanıp harcamaya kalkar
Kendini adamdan sayan birileri.

Bu gece, Yaradana sığınıp
Geçmişin iki kaşının ortasına
Dayayasım var demirli deliği.
Hesaba çekesim var, ömrümü çalan yılları.
Ya Alkadraz olmalı mahkumiyeti ahların
Ya da Sing Sing’e kapatmalı
Keşkelerin efendisini.
Filistin askısına mı gersem acaba zamanın serkeşliğini?

Ellerimin kanlı parmak uçları var bu gece
Klavyenin tuşlarında gezinen.
Tırnak altlarımda cesetler yatıyor sıra sıra.
Bir kadın gelip geçiyor kirpiklerimin dönemecinden.
Şaha kalkmış taylar gibi
Hayır diyor kaşlarım
İnsafsızca.

Yıkılıp kalıyor köşe başında
Ayaklarımın dibine.
Yaralı bir ceylanı andıran gözlerinde
Acının izleri var yine.

Hayat imkansızların oluşturduğu bir bileşke.
Toplasan olmaz, çıkartsan olmaz.
Bölünen de bendim
Çarpılan da bu gece.

Eylül GÖKDEMİR/Asimaral... 06.11.2011