Keşke Dağı Şiiri - Hakan Liman

sonra güneş doğdu
hiç yaşanmamış sayıldı onca gün
geçmiş yoktu, gelecek belirsiz..
sadece bugün vardı yaşanması gereken
sanata, aşka, kavgaya ve barışa
sadece bir gün yeterdi
biz insanlar anlamadık bunu
müziğin sesini açmadık kızarlar diye
sevdiğimizi söyleyemedik
üzüldük kaçan trenlere
ve içimizdeki serseriyi hapsettik
anahtarını uzak okyanuslara fırlatıp
mantığımızı da gardiyan yaptık
çizginin dışında olmak suçtu
toplum bilinci söylerdi bunu
ama biz hep serserileri sevdik
onların posterlerini astık duvara
ve hep onlar gibi olmak istedik
hayat boyu söylediğimiz 'keşke'lerle
dünyanın en büyük dağını kurduk
o dağın zirvesine çıkıp
sonsuzluğa kanat çırpmak kaldı şimdi..
sıra kimde?

(istanbul - ağustos 2001)