Keşke Çocuk Kalsaydım Şiiri - Şenol Şener

Ne gam vardı ne de, böyle düşünce
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım
Tek derdimiz mal gütmekti sadece
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım

Ne hayalim vardı, ne de bir davam
Düşerdim kalkardım, oyuna devam
Neşeyle doluydu, her zaman yuvam
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım

Elektrikler yoktu, yanardı soba
Üstünde pişerdi, düğürcük çorba
Yukarda asılı, isli bir lamba
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım

Vücudumdan eksik, olmazdı yaram
Acıyı duymazdım, inan bir gram
Ceplerim boş, olmasa da, hiç param
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım

Yele yele, terliyordum haliyle
Soyunup koşardım, doğruca göle
Bugün her dakkamız, vallahi çile
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım

Kardeşler arası, sıcak mı sıcak
Candan sarılırdık, candandı kucak
Şimdi gel gör, dal kalmadı tutacak
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım

Zamanla çoğaldı, hüzünle keder
Çok bekledik amma, gülmedi kader
Kayboldu bacılar, yitti birader
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım

Maziyi anıp da, yanar Sözerî
Küllene küllene, söner Sözerî
Ecel gelir acın, diner Sözerî
Büyümeyip keşke, çocuk kalsaydım
Gelecekten keşke, haber alsaydım