Keşke çocuk kalsak Şiiri - Kemal Yılmaz 2

Hepimiz biraz deliyiz aslında!!yada biraz çocuk!!
Gençlik yillarimizdaymiş o toz pembe sadakat yüklü aşklar
Of of neden büyüdük sanki
Ben hep çocuk kalmak istiyordum ..
Yine annemin o tatlı bağırmaları ve üzerine inatla
Yaptığım yaramazliklarim olsa ..
Babam yine her cuma namazına beni götürse
Ve evet kültür park unutulur mu dönme dolaplar, çarpışan otolar, salincaklar, birde meşhur hayvanat bahçesi! dondurma ile birlikte gezerdik. en son keyfimiz göl çay bahcesinde semaverde demli çay tabi bana! meyve suyu ah ah
Keşke çocuk kalsakta bende bütün bunların yanında çocukluk aşkım aysuna söz verdiğim gibi !
Büyüyünce onunla evlene bilsem !
Ama öyle değilmiş işte büyüdükçe zorlaşan hayat
Ve ardı ardına gelen dertler !
Omzuna bir bir binen yükler !
E birde aşk yarasi evet aysun değil!ama başka biri ve evet aysundan fazla sevdim onu
Ve aysundan da fazla acı verdi !
Çünki benimle beraber kalbimde büyümüştü
Artık öyle toz pembe görmüyorum her şeyi
Evet büyünce delirdim herkeste biraz olduğu gibi
Çünkü bende çok sevdim kerem ile asli gibi..