Keşke çocuk kalabiseydim,
Sevmek (aşk) nedir bilmezdim,
Ne acı çekerdim ne gözyaşı dökerdim.
Keşke hiç büyümeseydim,
Ayrılığı, yalnızlığı hissetmezdim,
Terk edilmeyi bilmezdim.
Keşke hep çocuk kalabilseydim,
Lanetler etmezdi dilim,
Solmazdı gönül çiçeklerim,
Bu kadar kırılmazdı yüreğim.
Bir bakmışım büyümüşüm,
Bilmeden sevmişim,
Acılarımı gözyaşlarımla sulamışım,
Ayrılığı ve yalnızlığı, terk edilince anladım.
Gidişin soldurdu gönül çiçeklerimi,
Bin parçaya bölündü yüreğim,
Asileştim lanetler eder artık dilim.
Keşke hep çocuk kalabilseydim,
Hiç büyümeseydim, keşke ah keşke.
13 Ağustos 2009
Zafer ÖzkayKayıt Tarihi : 13.8.2009 16:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!