Keşke Böyle Olsaydı Şiiri - Saffet Çakır

Bir seher vaktinde uyanıp,
Kırlara doğru koşsaydık.
Birbirimizin olmazsa olmazı olsaydık.
Her gün sevgiyle taşıp dolsaydık.
Arasaydık birbirimizi bulsaydık.
Keşke böyle olsaydı.

Okul sıralarında karşılıklı otursaydık
Salonlarında beraber koşsaydık.
Birbirimizi seyrederken,
Öğretmen tebeşir fırlatsaydı.
Atsaydı bizi sınıftan.
Keşke hep böyle olsaydı.
Gelinliğini giyip salona girdiğimizde,
Alkışlar kopsaydı.
‘’Birbirlerine yakışmışlar’’ deselerdi.
Çocuğumuz kucağımızda,
Çarşı Pazar gezseydik.
Keşke böyle olsaydı.

Bir kış günü kartopu oynasak,
Kardan adam yapsaydık,
Çocuk yüreğimizle.
Bizim evin önünde kızak kaysaydık
Sizin evin bahçesinde,
Çocuklar gibi koşsaydık.
Keşke böyle olsaydı.

Bizim yayla dağında
Ocak yakıp çay demleseydik.
Ben elimi yaksaydım, canım yansaydı.
Sen avuçlarınla su taşısaydın.
Saklambaç oynasaydık çamlıklarda,
Ben kaybolsaydım, sen arasaydın.
Beni bulup gözlerimi kapatsaydın.
Keşke böyle olsaydı.

Şu karşı dağın yamacında
Bir çam ağacının altında,
Küçük bir ev yapsaydık,
Kapısı sizin eve karşı…
Penceresine kuşlar konsaydı.
Çocuksu yüreğimiz yine yansaydı.
Bahçesine gül ekseydik,
Kanaryalar konsaydı,
Keşke hep böyle olsaydı.

Basit bir şey yüzünden yine tartışsaydık.
Sen yine küsüp hiç konuşmasaydın,
Ben sessizce gelip gözlerini kapatsaydım.
Affetmen için yalvarsaydım.
Sonra başımı dizine koyup, uyusaydım
hiç uyanmasaydım.
Keşke böyle olsaydı.