Keşke Bilse Şiiri - Hanifi Kara

KEŞKE BİLSE

Ağzı olan, uluorta konuşur
Âdap bilmez, erkân bilmez, söz bilmez.
Eğer onu, bir ehline sorsanız
Hedef bilmez, nişan bilmez, gez bilmez.

İnan gönlüm, ne yalıda ne yatta
Gözüm kaldı doru, bir rahvan atta
Beste/güfte, onun için alt katta
Keman bilmez, tambur bilmez, saz bilmez.

Devlet bile, terör ile barıştı
Huzur için, bu ne güzel yarıştı
Ana/kuzu, birbirine karıştı
Kerpiç bilmez, duvar bilmez, derz bilmez.

Yâr gönlüme, ılık ılık aksa da
Şimşek gibi, şu kalbimde çaksa da
Kaş altından, gizli/gizli baksa da
Ebrû bilmez, müje bilmez, göz bilmez.

Karakışta, hem terletir yandırır
Ağustos da, hem titretir dondurur
Erzurum’un, oluk buzun andırır
Edâ bilmez, cilve bilmez, naz bilmez…

22/04/’13
Hanifi KARA

Ebrû: Kaş
Müje: Kirpik