KEşke bende...., Şiiri - Mehmet Hanifi E ...

Dünyaya bir kere
Bir kere gelindiğini biliyorum
Lakin ötesine geçemiyorum
Ne kadar yaşadım acaba?
Benimki hem yaşadım
Hem yaşamadım
Gibi bir şey mi?
Dönüp geriye baktığımda,
Yaşamak adına kendimi,
Sahilin kumsalında gezinen,
Bir abdala benzetiyorum.
Akşam olunca da evime dönüyorum.
Aklımda kumsal bir de deniz kalıyor.
Yatağıma gömülüyorum...
Oysa Dünya çok daha büyük değil midir?
Hep kendi etrafımda
dönüp dolaşıyorum neden?
Bir turist bile olamadım,
Gezemedim doya doya...
Daha ne kadar yaşayacağım belli mi,
Everest tepesinin,
Yüksekliğini ezbere biliyorum.
Amazonun büyüklüğünü,
Missisipinin uzunluğunu,
Nilin afrikayı yarıp geçtiğini,
Balta girmemiş nice ormanları
sadece hayal ettim...
Dünyaya bir kere geldim oysa ki...
Yoksa ruhum mu dolaşacak günün birinde,
Yaşarken görmediğin yerleri.
Veresiye olsun istemezdim.
Keşke gitseydim diyorum...
Her ülkeden bir iki dostum olsaydı,
Her meyveden bir iki ağacım...
Sarı saçlı mavi gözlü çocuklarla
fotoğraflar çekseydim.
Bütün insanlara onları
Çok sevdiğimi söyleseydim.
Bir barış güvercini olup savaşlara
Dur deseydim...
Keşke gitseydim diyorum,
Dünyanın en ıssız en ücra köşelerine...
Her dağdan bir çiçek,
her denizden bir balık alıp gelseydim...
Bir canlı dostu olduğumu keşke herkese
Herkese söyleseydim,
Keşke ben de gitseydim...