Keşke Ben, Hiç Ben Olmasam

Katar katar isli bir tren olsam
Derin koyaklardan,
Duru sulardan,
Yılan gibi sessizce kıvrılsam,
Gün olup doruklardan,
Yıldızlara dokunsam.
Gün olup eteklerden saçılsam.
Şeftali çiçeklerini koklasam,
Kardelenler misali kristalleri delip,
Göklere ersem.
Ağıtlarla karanlığa karışsam,
Türkülerle asker uğurlasam,
Alem olup yükseklerden selam dursam.
Sınır boylarında umut yolcusu olup,
Vurulup kalsam.
Biten umutları yüklensem,
Gidip te gelmesem.
Eşkıya olup dağları inletsem,
Sevgili diye tüfeğimle sevişsem.
Bir kaçak gibi saklanmaktan,
Bıktım! ! !
Çıkmaz bir sokakta ele geçsem,
Tüm gerçekliğe karşın,
Bir yalan olsam,
Keşke ben, hiç ben olmasam.

Nurhan Göktürk
(17 Ekim 2003 Antalya)