Keşke Şiiri - Gülten Nazlı

Hayatın içindesin, hiç bilmediğin bir hayat.
Annenin karnından çıkıp geliyorsun,
Başta hiç bir şey bilmiyorsun,
Ve zamanla büyüyorsun.

Ve belli bir yaştan sonra hayata atılmaya başlıyorsun,
Sokaklarda oyunlar oynuyorsun,
Bahçelerde meyveler topluyorsun,
Ve böylece çocukluğunu yaşamış oluyorsun.

Sonra belli bir yaşa geliyorsun,
Okula gidiyorsun, vakit geçiriyorsun.
Ortam edinmeye başlıyorsun,
Ve yine zamana yenik düşüyorsun.

Ve yine yine belli bir yaşa geliyorsun,
Bu sefer farklı bir ortam bekliyor seni,
İşte o , ortama girdiğin an hayatı anlıyorsun,
Evet lise 9'dan bahsediyorum.

Artık çözüyorsun insanları, hayatı.
Gerçek sınavın okul olmadığını anlıyorsun,
Allah katında olan sınavını düşünüyorsun ,
Ona karşı nasıl layık bir kul olacağını.

Ve çabalıyorsun, layık bir kul olmak için.
Fakat yapamıyorsun.
Çünkü kimse dört dörtlük yapamıyor.
Ama yine de , devam ediyorsun.

Ve ah ! Çocukluğum diyorsun, büyük bir sitem ile ,
Keşke sadece keşke, geri gelsen diyorsun.
Çünkü bıkmışsin hayattan ,
Çocukluğunu özlemişsin.

Ve yakınlarını kaybediyorsun,
Büyük bir imtihan ile karşı karşıya kalmışsın,
Ne yapacağıni bilmiyorsun,ve keşke diyorsun.
Çocukluğum keşke geri gelsen diyorsun.

Her ağladığında aklına çocukluğun geliyor,
Her güldüğünde aklına çocukluğun geliyor,
Her tebessümünde aklına çocukluğun geliyor,
Ve her kırıldığında aklına bir kez daha çocukluğun geliyor.

O kadar çok bıkmışsin ki hayattan,
Tacizler, cinayetler, katliamlar , çoğalmış bir ülkede.
Korkuyorsun , dışarıya adım atmaktan bile,
Ama yinede mecbursun.

Ve ölümü tadıyorsun,
Sevdiğin insanlar,cenaze namazını kılacak mı bilmiyorsun,
Bana kalan şey bu hayat değil, ahiret hayatı diyorsun
Ve bir kez daha keşke diyorsun.