Keşke Şiiri - Emine Aydemir Karataş

Gölgenin ardında iz sürüyorum
En meşakatlisi gece de gölgeni aramak
Karanlık ve gölgen
Sen ve yokluk
Ben sana sebeb-i hayatım demiştim.
Nasıl da iddialı mana yüklemişim
Ölüme yelken açmışken ruhum, "Gitme" sesinin limanına sığınmıştım.
Sözünü dinledim, gitmedim.
Sözünü dinledim ,ölmedim.
Avuçlarıma sığmayan kocaman bir "keşke"!
Keşke!!!
Gitseymişim...
"Keşke "!!!
Ölseymişim...
Gölgenin ardında iz sürüyorum,
Avuçlarında ne çok yürek varmış can çekişen?
Sen ve merhametsiz dilemmâ,
Biri yaşamalı, biri ölmeli!
Onu yaşattın, beni öldürdün.
Keşke!!!
Ölüme yalnız gitseydim!
Şimdi sebeb-i hayatım dediğim, sebeb-i katlim olmazdı.
Keşke...
Neyse...