Keşke Şiiri - İsmail Şeren

keşke bütün gerçekleri, konuşabilseydik.
bir çocuk kadar yalansız, söyleyebilseydik.
Sevdiklerimize kimi zaman,arsızca sarılabilseydik.
kimseye aldırmadan ve utanmadan, öpüşebilseydik.

senle catışmadan ve öldürmeden kendimizi.
serin bir yaylada ya da cay bahçesinde oturup konuşabilseydik.
geç kaldıklarımıza sitem edip yarınlara özlem giderebilseydik.
olan bitenlere takılmadan, kuruyan güllere, sararan yaprağa aldırış etmeden.
oturup hasret giderebilseydik.

olmazları unutup kalanları yaşatmak için,
cehenemin bütün direklerini sökebilseydik.
cennete gidebilmek için Cananı vermeden
canı canana katarak, cennette yaşayabilseydik

şimdi arka bahçemiz, dolmuş ölüler.
yeni biten güller, penceremde bekler.
henüz gömülecekler, taze kefenliler.
arka bahçeye azat edilecek güller.