Keşke Şiiri - Ziya İlhan

Hava günlük güneşlik neşeli hep insanlar
Oysa benim gözlerim hep ufuğu tarıyor
Ne başıma gelenler ne çevremde olanlar
Çekmiyor dikkatimi kalbim seni arıyor

Uzakta belirince nasıl sevindim bilsen
Sanki bütün hayaller işlenmiş bu resime
Dururdu kalbim kesin benle göz göze gelsen
Tutuldu ağzım dilim etmedim tek kelime

Merhaba dediğinde bozuldu sanki büyü
Zor bela ağızımdan bir merhaba kurtuldu
Sen anlatırken bu gün yaşadığın öyküyü
Gözlerim bir mıh gibi gözlerine tutuldu

Dünyada senden başka sanki kimse kalmamış
Gözüm nereye dönse gelip seni bulurdu
Hiç bir başkasına bir gün nasip olmamış
Elini tutabilsem ah ne güzel olurdu