Keşke Şiiri - Oktay Güvener

Bir sabah uyanıp pencerenin karşısına geçtiğimizde
Dışarıda yağan karın güzelliğini,
Tüm kirleri beyaza bürüdüğünü göreceğiz.
Zamanın alıştırdığı o bütün çirkinlikler,
Tek renk olmuş; beyaz, bembeyaz.
Sanki ağaçlar yapraklarını hiç dökmemiş
Yeniden yeşillenmiş gibi hissedeceğiz.

Sonra dünü, bugünü ve yarını yaşayacağız.
Buğulu gözlerimizde…
Ve keşkeler. Bir sürü, dolu dolu keşkeler.
Yalnız geçirilen gecelere, harcanmış gündüzlere.
Elimize batan gülün dikenine aldanıp,
Gülden vazgeçişimize…
Keşke diyeceğiz keşke,
“Yitip giden ömrümüzü sevda üstüne demleseydik.”