Keşke Şiiri - Hüseyin Karahan

KEŞKE

Keşkelerin bir önemi yok bu saatten sonra
Ama; ne yaparsın,
Seni tanıdıktan sonra dilimde bitmek bilmiyor bu sözler.
Sanki öyle bir durum oldu ki;
Etle kemik gibi,
Gündüzleri güneş ve doğa gibi,
Birbirine sırt sırta vermiş sıra dağlar gibi,
Hatta geceleri ay ve yıldızlar gibi,
Ağaçların toprağa sımsıkı tutunurcasına bırakmaması gibi,
Sözlerime kelepçe vurdu artık keşkelerim…
Seni tanıdıktan sonra,
Karanlıklar aydınlığa çevrildi bu gece ve her gece.
Güneş ayrı bir güzellik katıyor kızıl mehtaba,
Yağmurlar daha dolu dolu yağıyor ıslak kaldırımlara,
Dereler daha bir coşkulu,
Çağlayanların ardı arkası kesilmiyor.
Deniz üstündeki martılar,
Göllere ahenk katan kuğular,
Ha birde bütün kuşlar bülbül kesildi,
Hep bir ağızdan aşk şarkıları söyler oldular…
Keşke, keşke diyorum her haf sılama düşüşünde…
Sensiz geçen onca zamana yanar ağlarım,
Sessiz çığlıklarla aşka hasret yüreğimi dağlarım,
İnan ki sevdiğim,
Keşkelerin arasında;
Bütün uzun yolları,
Zifiri karanlıkta yıldızları,
Akarken kendine yer etmiş
Nereye aktığı belli olmayan ırmakları,
Denizleri, ovaları ve hatta gökyüzünü,
Yazdığım tüm şiirleri sana bağlarım…
Şimdilerde anladım sevdiğim;
Tüm duygularımı esir almış keşkeler le,
Tamamlayacağım ömrümün geri kalanını.
Aşk yangını çoktan tutuştu, sönmek bilmiyor
Bu ateşte alev alev yanan duygularıma karşın,
Perdeleri kapalı gözler senden başkasını görmüyor.
Esmer tenime sarmış ılık bir nefes,
Nereden estiği belli olmayan hasret rüzgârı gibi
Hangi yönden estiği belli olmuyor.
Bu nasıl aşk anlayamadım,
Yıllar yılı demir parmaklıklar ardına rehin alınmış yüreğim,
Keşkelerle dolu varlığınla, özgürlüğüne kavuşuyor.
Şimdi kime sorsam,
Nasıl sorsam,
Bilinmeyen cevapları nasıl alsam,
İnan ki aklımda alamaz oldu, hatta almıyor…
Farkında olmadan uçurumun kenarındaydım,
Kirpiklerin ardına saklanmış yaşlar ile,
Kıyıda, köşede sessiz sedasız ağlardım
Senden habersiz günlerimde,
Rüyalarıma,
Olmayacağını inandığım,
İçimde büyütüp kıskandıracak olan aşkımı,
Keşkelerin habersizce gönül haneme yer edinmesini,
Aşka hasret yüreğimi karşıma alır, ona anlatırdım…
Bu hayattaki tek keşke m sen oldun,
Ansızın uzak diyarlardan gelip beni buldun,
Anlayamıyorum onca geçen boş vakitlerde,
Hangi soğuk memlekette,
Hangi yağmuru bitmek bilmeyen ormanlık alanda,
Toprağı kurak, betondan yapıların arasında,
Kışın karlarla kaplı zirvelerde,
Soruyorum hangi çiçekler arasında bulundun…
Keşke şimdi yanımda olsan,
Kahverengi gözlerinle doya doya baksan,
Ellerimiz tutuşsa, parmaklarınla parmaklarımı sıksan,
Bir vücut olup sımsıkı kollarınla sarsan,
Aşka susamış dudaklarımızla sevdamızı anlatsak birbirimize.
Keşke öpebilsem senin güneş gibi parlayan alnından,
Ellerim düşmese saçlarının kapattığı omzundan.
Keşke hayatı başa sarabilsek,
Hiç yaşanmamış gibi sevdayı baştan başa başlayabilsek.
Keşkelerimin arasında iyikim oldun,
Habersiz geldin kuş misali yüreğime kondun,
Kalbimin tek sahibi,
Delice sevmemin tek nedeni,
Hatta iki gözümün en nadide çiçeği sen oldun.
Kurumaya yüz tutmuş aşk pınarımı sen doldurdun…
Seni seviyorum,
Seni çok seviyorum,
Seni çok ama çok seviyorum…