Keşke Şiiri - Bilal Yılmaz

Hep çocuk olsam keşke,
Yürümeye başlasam.
Bir düşüp bir kalkıp, koşmaya çalışsam.

Yarınlar gelse ve ben ağlasam gecelerde,
Saçım okşansa biraz annemin ellerinde.
Her gülüş bir anı, her düşüş bir iz olsa,
Hayallerim hiç korkmadan gökyüzünde dolaşsa.

Adalet ne bilmem bir iyi var bir kötü,
Bir masallarda bozar kötüler bu döngüyü.
Ağaçlar konuşur durur, ben köşede dinlerim,
Bir gün büyüyüpte anlatmayı beklerim.

Ve işte geldi vakit, dinlemiyor ağaçlar,
Kaç sene geçti, hala anlatacaklar.
Bir korku var içimde ileride ne olacak?
Teknoloji uğruna kaç çiçek solacak?