Keşke Şiiri - Hakan Çetingül

avuçlarında şekillenirken,hamurumuz birilerinin,
sözleri emirdi ,firavun ve efendilerinin.
ve insanlarda moda olmuş
biat etme yortusu,
üstelik,yalnız kalmanın kaotik korkusu
kim bilir....sen şimdi nerelerde
hangi düşüncelerin esiri idin?
içindeki hangi kaygının korkusu?
yahut hangi pişmanlığın sorgusu?
durağında inemediğin meçhule giden bir trende,
içerisine ağlayan "adsız bir adam" gibi,
kurulmuş sun bitimsiz bir koşuşturmaca ya,
ve satmışsın en güzel zamanlarını,
kariyer kaygısı ile üç kuruş paraya.
şunun şurası ömür dediğin kaç gündü?
artık,beyazlar sardığında bir yerlerini,
sen hala -yaşamamış olacaksın- belki de,
atalarından miras kalan,"ezberlerini".
ve lakin düşe kalka çıkarken ,"ömür"denilen yokuşu,
bir bakmışsın,havada ölümün buruk kokusu.
geçmişine bakıp da,'KEŞKE !' dediğin ,o gün,
belkide sen çoktan,ÖLMÜŞSÜN!