Keşke Şiiri - Elcan Bayram

Keşke

Sabah kalktığımda,
benle beraber bir vapur kalkmıştı,
karşı adalardan birine doğru
Bir siren sesi duyuldu uzaklardan.
Çok uzaklarda martı sürüleri
aylak - aylak uçuşuyordu
ekmek atan insanların başucunda
O sabah kafamı yastıktan kaldırmayacağımı
düşünürken yine
sen geldin aklıma.

Neden duruluyorum ki, bu kadar
sen gelince aklıma?
Neden kalbime bir ağırlık çöküyor,
sen gelince aklıma?
Niye bu kadar sık - sık gelir oldun ki aklıma?
Keşke hep sen gelsen aklıma.

Sırf sen çok seviyorsun diye,
beyaz gömleğimi ütülemiştim,
dün gece,
yarın giymek için.
Kokun da sinmişti yüzerine.
Bakındım bir az daha
gözlerinden bir parça kalmış mı? - diye
saatlerse durmuyor,
küçük akrep ikiye,
sense yine aklma geliyordun,
ve
ben de hep seni seviyordum.

Neden kimseyi özleyemedim ki, senin kadar?
Belki de ağlamazdım,
bir yaz gecesi saat ikiye beş kala.
Belki de ağlamazdın hiç,
gözlerinin rengi dökülene kadar avuçlarına,
benim yüzümden.
Her dokunuşta keşke daha farklı sevseydim seni.

Ah! Bu keşkeler!
İşte hep bu keşkeler vardır değil mi her hayatta?
Sadece gözlerinde yoktu,
ben de gözlerini sevdim..
Sen belki bir gün dolu dolu baraksın diye,
gözlerini sevdim.
Siyahının her karanlığında,
pembeye boyalı bir aşkla
dolu bakışlarında
akıp dökülüyor dudaklarımdan bu şiirlerim.
Ben karanlığını sevdim ama,
sahi ne renkti gözlerin?

Elcan Bayram
(ağustos 24, 2013)