Keşke Şiiri - Songül Toprak

Keşke bir kâbus olsaydı sadece ve ümmet uyanabilseydi bu uykudan,
Keşke hepsi kocaman bir yalan olsaydı ve siline bilseydi hafızalardan,
Keşke aydınlığa çıksaydık, titreyen yüreğimle bu birkaç satırı yazmadan,
Keşke kaçabilseydik kendimizden, Bir Müslüman kanı daha akmadan,
Ve keşke demeseydik, keşke Hamza gibi cesur ve mazlumu koruyan…

Biliyorum çaresizlik yakışmaz Müslümana, ama çaresiziz ya Rab,
Hem yetim, hem öksüz, hem de hiç olmadığı kadar yoksuluz hilafetsiz,
Sahipsiz bıraktığımız kardeşlerimize tek sahip çıkan sensin ya Rab,
İçimdeki hüznü ve kederi anlatmaya kelimeler kifayetsiz,
Ve keşke demeden; Keşke Revaha gibi arınabilseydik bütün kuşkulardan…

Resulünü öldürmek için bir araya gelen müşrik toplantısına benziyor,
Adı G-20 olsun, asırlar da geçsin, kurdukları tuzaklar hiç değişmiyor,
İşin hazin yönü, kukla Müslümanlar olmadan bu iş nihayete ermiyor,
Aklım almıyor, bunlar kime oynar, kiminle el sıkar, tahammül kalmadı ya Rab…
Ve keşke demeden; Keşke onu korumak adına, Ali gibi hiç düşünmeden, canını ortaya koyan…

Sessiz çığlıklar, çözüme ulaşmayan bütün eylemler son bulsun artık,
Çağrılar öylesine derinden olsun ki Allah’ın Nusret’i hak ettiği yeri bulsun,
Ey insanlık, hepinizin hakkını adalet le gözeten hilafete yüreğiniz açın artık,
Bütün kavgalar bitsin, akıtılan haksız kanlar hilafet ile dursun,
Keşke demeseydik; Keşke Ömerler olsaydık, adaletten başkasını tanımayan…