böyle olmayaydı keşke gidişin
kahredici gelende yitik -naftalin gülümseyişin
hüzün kadehindeki uçurum gözlerin
baktığım hiçbir yerde sen zaten yoktun
gördüğüm kördüğüm sen değil hep bendim
tek bir görgü tanığı yok güzergâhının tek bir kuşun
sende buldum kendimi sende yitirdim-
bir karşılıklı aynalar oyunu bu
herkesin herkeste yalnızca kendini bulduğu
senin sandığım kendi sesimdi
sustuğun herşeyi anladım ben şimdi
Kayıt Tarihi : 22.11.2015 01:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!