Keşke Şiiri - Gürsel Pal

Yitip giden bir çok şeyin ardında,
Kalınca anlıyor insan.
Bir eksik daha yaşıyorsun hayatı,
Her gün bir eksiliyor yaşamından.
Bir bir düşerken sevdiklerin toprağa,
Sorguluyorsun hayatın nedenlerini.
Her gün, bir gün daha kaybederken
Ve her gün biraz daha yakınlaşırken sona,
Sona ermiş bir çok yüz geliyor aklına.
İnsan nelere sabır edebiliyor,
Nelere dayanabiliyor insan.
Bu düşünceler ve beden neleri kaldırabiliyor.
Kaldıramam, yapamam, sensiz olamam
Denilenler bir bir geride kalıyor.
Düşününce içinde bir burukluk,
Düşününce bazen bir kaç damla yaş,
Anımsıyorsun hatırandakileri bir bir.
Bir ah çekişinde saklı oluyorlar,
Keşkeler sarıyor düşünceleri,
Yapmasaydım,
Kırmasaydım,
Üzmeseydim keşke.
Keşkeler gelip saplanıyor zihinlerimize.
Keşkelerin sonu yok ki!
Bir çok keşke,
Bir çok bahaneler ardında hayat.
Giden gittiği zaman
Her zaman deniyor içten bir keşke.
Yitip giden bir çok şeyin ardında,
Kalınca anlıyor insan.
Keşkeleri yaşamayın,
Keşkelerle yaşamayın.
KKeşkeler içinde yaşanılan hayat,
Pişmanlıklara her daim gebe.
Bir hayatın değeridir bazen bir keşke!
Söylemeseydim o kelimeleri
Ölürmüydü?
Keşke söylemeseydim,
Ölmeseydi,
Gitmeseydi,
Bitmeseydi.
Ahhh keşke! ..
Ne çok kırdım kalbini,
O gün onu üzmeseydim,
Bırakıp gitmeseydi,
Ayrılmasaydı benden keşke.
Ahhh ah keşke kırmasaydım onu bu kadar,
Keşke.
Yitip giden bir çok şeyin ardında,
Kalınca anlıyor insan.
Bir yitik yaşıyorsun hayatı
Ve keşkelerine bir keşke daha ekliyorsun.
Keşkeler içinde bir hayat,
Çok ama çok zor,
Bunu sende gayet iyi biliyorsun.