Keşke ağlamayı becerebilsem.
Ya da unutabilmeyi...
Aslında en iyisi; yeniden doğabilsem!
Herşeyleri yoksayabilsem.
Ben de robotlaşabilsem.
Kalbimle düşünmesem, mantığımı kullanabilsem...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta