Keşke Şiiri - Abbas Paksoy

Çok muhteşem görünür, saray’ı.
Saymakla bitiremez, para’yı.
Özendirir, fakir, fukara’yı.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.

Zengin, bıkmış, usanmış para’dan.
Delik büyük, kapamaz yaradan.
Fakir de ister, lüks araba’dan.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.

Muhasebe’de, hesaplar tutmaz.
Sıkıntısı çok, huzurlu yatmaz.
Sofra’sı bol, rahat lokma yutmaz.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.

Toplantıdan, toplantıya koşar.
İhale’yi, kazanınca coşar.
Sekreter için, avradı boşar.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.

Bürokrat, politika, karışık,
İş icabı, herkesle barışık,
Saz’a, bar’a, rakı’ya alışık,
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.

İş’ten, ibadet’e zaman kalmaz.
Deve’yi yutar, nal’ını almaz.
Dünya ya tapmış, ahret’i bilmez.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.

Çalışır çabalar, bilmem niçin.
Onca mal edinir, kimin için.
Olmaz mı, kendi yağınla geçin.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.

Paksoy'um, yerinme zengine.
Bir gün inerler, yer’den engine.
Hesap sorulur, dengi dengine.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.