Keşke.. Şiiri - Özgül Özyılmaz

Geç kalmaktan nefret eden ben
Yine geç kaldım..
Keşke dememek adına onca uğraş veren ben
Şimdi senin için “keşke”deyim..
Hep erken doğduğumu düşünen ben
Bu kez vaktinde doğup, sana geç adım atmanın pişmanlığındayım..
Oysa yıllardır benimleydin..
Her zaman gönlümdeydin..
Her zaman gözünün önündeydim..
Ve şimdi yine “keşke”lerdeyim..
Anlamsız keşkelerde..
Öyle çok ağırlık vardı ki gönlümde
Atamadım onları vakitlice
Öyle çok “acaba” vardı ki zihimde
Çözemedim sensizlikte..
Bekledim..
Senden bir adım bekledim kendimce..
İsteyerek elini uzatmanı istedim içten içe..
Sormanı..
Anlatmanı..
Paylaşmanı bekledim..
Ve şimdi;
Hak etmeyen nicelerine attığım adımı
Sana da atmış olsaydım keşkelerindeyim..
Ama biliyorum ki
Beni seçmek zordu..
Çok istesen de zordu..
Ama ben “zor”a rağmen seçilirsem anlamı olurdu..
İşte buydu beni durduran..
Alternatif değil
Alternatifsiz olmaktı isteğim..
Ancak o zaman anlamı olurdu seninle birlikteliğin..