Keşke Şiiri - Dede Efendi

Yalnızlığımı yaşıyorum tek başıma,
İçimde bir aysberg yüzüyor üşüyorum.
Ceviz gibi kırılıyor beklentilerim tek tek
Bütün renklerimden soyunuyorum.
Kimsesizler rıhtımında hayalet bir gemi gibi,
Kaderime demir atıyorum çaresiz.
Ne kadar kara varsa geceye çalıyorum.
Ne kadar yeşil varsa yapraklarını yoluyorum,
Umurumda bile değil yaşam.
Senden vazgeçemem bir tek,
Adım gibi biliyorum..

Her akşam deniz kenarında yine yalnız
Arıyorum denizin koyu,
Rakının buz mavisinde ve
Sahile vuran ıslak dalga sesinde seni.
Deniz ruhumdan daha dalgalı.
Köpük köpük, dalga dalga kabarıyor arzular.
Herkesin bir sevdiği olmalı...
Buruşuk bir çarşaf üstünü örtmüş gecenin.
Ay çıkmamış, göz atıyor kenarından siyah perdenin.
Kadehime bir bir dertlerimi geçiyorum,
Sırılsıklam sana içiyorum.

Sevmek bir ürküntü, sevilmek güven verici
İmgelemime gömdüm bütün görkeminle seni.
Sana bir dokunabilsem uzanıp.
Bilmem kaçıncı mezar bu kazdığım?
Sararmış zarflarından mektuplarını çıkarıp;
Sevgi sözcüklerinin tek tek kalbime çakıyorum,
Başına adımı yazdığın…
Yüreğimi yarsalar açıp içine baksalar;
Kan yerine sen varsın damarlarımda.
Uğruna ölümlerden dönüp geldiğim,
Keşke ikimizi bir mezara koysalar.