Keşke Şiiri - Mahmut Nazik

KEŞKE

Yüreğimin kıyısına
Kaç turna gömerek tanıdım seni
Sevgimi örttüm üşüyen yerine
Yarana yüreğimi yakıp da bastım tütün yerine
Acıdım
Baharına balta vurulmuş ağaçlar gibi acıdım

Tanıdım ama
Bilsen ne kadar hiçsin
Ve ne kadar yoksul ve aç
Hele ki ne de güçtü seni anlamak
Varla yok arası yaşamak senle
Öyle yarım yamalak

Keşke dudağın olsaydı senin
Öperdin öpüşürdün
Bilirdin dudakta da
Atabildiğini kalbin

Gözlerin olsaydı keşke
Görüp de güzelliğini insanın
Bakabilirdin gözlerine korkmadan
Görürdün yedi rengini
Yüreğindeki ebemkuşağının

Ellerin olsaydı eğer
Dokunurdun
Okşardın
El ele verirdin
Tutardın ellerinden yaşamın

Kulağın olsaydı keşke
Duyardın kışın gidişini
Baharın gelişini
Keşke sağır olmasaydın
Duyardın o zaman
Yüreğin atışını
Gelen ayak seslerini
Duyardın sevginin gülüşünü

Bu kadar küçük
Bu kadar korkak olmasaydın keşke
Bilirdin hani affetmesini
Mesela günaydın demesini
Yürekten sevda sağmasını
Bilirdin
Hiç olmazsa
Özür dilemesini mesela

Ayakların olsaydı keşke
Ardından koşardın sevgilinin
Yüreğin olsa üşümezdin
Sıcak tutardı seni sevgin

Ağzın olsaydı keşke
İyilik dilerdin
Güzel sözler ederdin
‘Seviyorum’ derdin
Lal Ahraz sağır olmasaydın keşke
Türkü söylerdin

Kaburgasız olmasaydın keşke
Ne ferman dinlerdin Firavun’dan
Ne de aman dilerdin Karundan
Dik durur direnirdin hani
Omzun olsaydı mesela
Omuz verirdin
Güzele, doğru olana

O kadar yoksulsun ki
Olmasaydın eğer
Bölüşürdün acını sancını
Bölüşürdün sevgini sevincini
Bölüşürdün sende olanı ellerin titremeden
Çoğalırdın verdikçe
Hani ne verirsen gönlünden

Yani sen
Böyle kör kötürüm
Böylesine lal yoksul
Böyle duyarsız
Böylesine umarsız
Ve de kalpsiz olmasaydın yani
Kaçırmazdın
Önünden giderdin yaşamın
Sevdanın da kavganın da
Hasını yaşardın hani

Önceni gördüğüm kadar
Senin son pişmanlığını da gördüm ben
Son defa baktım ardından acıyarak
Keşkelerinle sen
Ne kadar da zavallıydın bir bilsen.

Mahmut NAZİK 14.04.2007 Mersin

KIYAMAM SANA KÜÇÜK AMA BİLMEN GEREK

Papatya mı desem,
Ayçiçeği mi;
Bahar dalı mı
Hangi çiçek yetişir gülüşüne

Ha düştü ha düşecek
Bir salkım zerdali mi yoksa
Rüzgârla yarışan tay gibi gelişin
Tutmuşsun yelesinden hayatın
On dördünde ay
Yirmi dört ayar altın gibi gülüşün

Ağlaman yaz yağışı
Gün doğuşu
Gülün açışı gibi bakışın çocuk
Kış güneşi olmasın ömrün
Sanırsın kaşların
Açılmış kocaman bir kucak

Sana kıyamam
Üzemem seni
Bilmem ki
Ne desem
Ne söylesem
Hayatı nasıl anlatsam
Kırmadan dökmeden hani

Kıyamam sana çocuk
Ama anlatmam gerek
Koyunla kurdun özgürlüğünü
Dilim dönmez sonun olabilir demeye
Yediğin şeker
Tuttuğun oyuncak
Elinde salladığı gök boncuk
Sokakta bulduğun misket
Ağabeylerin
Ablaların ağına düşme dikkat et
Ama söylemem gerek

Kıyamam sana be küçük
Demeye dilim varmaz
Ama bilmen de gerek
Dün Vietnam Kore
Bu gün Filistin ırak suriye
Ve ülken Türkiye
Sevginin dibe vurduğu yerde
Kaç çocuğun beşiği boş kalacak
Kim bilir yarın nerde

Sanma ki o gördüğün leke
Bir dal gelincik
Veya saçlarından dökülen
Bir demet çiçek
Sanma ki
Okul bahçesinden gelir
O duyduğun çığlık
Nasıl dayansın annen
Onlarla kırkın karışık

Yaşa be çocuk yaşa
Aşkı
Sevgiyi yaşa
Gözün
kaşın
Bakışın gibi
Kokuşun gibi yani

Goncaya dursun yüreğinde sevgi
Bir çarpı çek savaşa
Bir çizgi

Bir kahkaha olmalı yaşam
Ne paylaşmak günah
Ne aşk haram
Hayata sevdalan
Hemde sırıl sıklam

Öldürünce yiğitliği
Ölünce şehitliği isteyene
Kılıcında kinini bileyene ver
Zulümü dileyene
Sesini bakışını düşür
Abini kanlı ellerine

Bilesin
Büyüdükçe büyürsün sen
Yani gelişin gibi
Gülüşün gibi
Bakışın gibi hani
Sevgide ısrar et
Yaşa be çocuk yaşa
Hem de gani gani

Mahmut NAZİK 02.03.2009 Mersin