Keşkeler olmasın deriz hep.
Ama sen benim keşkem oldun.
Bana sadece keşkeler bıraktın;
Keşke hiç tanımasaydım;
Keşke hiç karşılaşmasaydım gözlerinle;
Keşke hiç sevmeseydim.
Keşkesi olur mu hiç, aşkın?
Ama sen yaşattın.
O kapıdan çıkan, sadece sen değildin.
Hoşçakal demeden;
En iyi dostum çıktı seninle birlikte.
O kapıdan canım çıktı, ruhum çıktı.
Geride ölü bir beden bırakarak.
Ve bana, sadece keşkeler kaldı;
Yüreğime saplanarak…
Kayıt Tarihi : 14.8.2009 10:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Behice Gül](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/14/keske-417.jpg)
şiir akışı vede okunuşu
okyucusunu yormayan
oldukca etkileyici bir paylaşım olmuş
başarılayın devamını dilerim
keşkelerini de yaşamak gerek
..
saygılar
bitirici söz...
güzel şiir. tebrikler kaleme
TÜM YORUMLAR (12)